November 20 - December 20, 2011
Sinabi ko sa unang post ko “kapag gumawa ako ng ganyan, indi lang ikaw ang makakabasa, ibro-broadcast ko pa” kaya ito na naman ako nakaupo sa harap ng laptop at nag-iisip…
One month na tayo luv… ang bilis ng araw parang kailan lang tinanong mo pa lang ako kung “kaya mo ba? Okei lang ba sayo?” tapos ngayon ito na isang buwan na din ang nairaos natin. Breaking the records of the 3weeks and 3 days relationship natin dati. Ang susunod mo naman dapat ibreak na record eh ung 3 months na relasyon natin, tapos ung 6months na relasyon natin kila dad & mom, tapos kung makalagpas yung 1 year and 2 months na relasyon natin nila kuya, bunso at mga pinsan at uncle at kapag sinuwerte you have to break the record ng 1 year and 5 months na naman sa Thao Chat Avenue. Pero palagay ko madali pa un, kasi mahirap ung dapat ko i-break na record eh 4years… kagaya ni mommy gee pero sa ngayon ayoko muna isipin yun kasi nagsisimula palang ang lahat para sa ating dalawa.
Sa totoo lang indi ko talaga alam kung ano ang dapat ko sabihin ngayon… walang pumapasok sa isip ko although alam ko sa sarili ko na marami akong gustong sabihin. Maybe I just really didn’t know where to start. Bahala na nga…
luv, in almost 14 years now marami na akong natutunan. I realize a lot of things which help me para maging matapang. I’ve been through a lot of heart ache’s pero natuto akong bumangon and i-continue ang lahat. Everyone have hurt me in my past, pero ni minsan indi ko nagawang magtanim ng sama ng loob sa kanila. Maybe isa un sa mga reason why im still here, never pumasok sa isip ko na kalimutan ka.
Being my first, marami akong natutunan sayo. Natutunan ko na kapag nagmahal hindi dapat sobra pero indi din dapat kulang. Dapat kahit papano may matira para sa akin para kung sakaling iwan ako may dahilan pa ako para i-continue ung buhay ko. The next thing, natutunan ko na kahit gaano kabigat ang kasalanan ng isang tao learn to forgive. Maybe that’s why kapag nasasaktan ako I always say “okay lang ako..”. Another thing, natutunan ko na sometimes being so pasaway & makulit doesn’t mean na mahina ka dahil indi ka lumalaban, but sometimes its another way of saying “I LOVE YOU”. To think everything that happen sa atin dalawa madami talaga akong natutunan which I really keep for 14 years now. One of the thing I realize, na minsan ung pakikipag hiwalay doesn’t mean na ayaw na ng tao sayo but sometimes pagpaparaya para makita mong masaya ung mahal mo. But what I really learned from this along 14 years of my life, marami kang pwedeng pagdaanan sa buhay na pwedeng lalong makasakit sayo pero still there would come a time na kung ano hinihiling mo, pagbibigyan ka pa din ni God. In our case thankful ako kay God na he had given us another chance to be together, although sa maling pagkakataon. Naniniwala ako na God gave us this situation para malaman kung hanggang saan natin kayang magsakripisyo.
Sa loob ng 14 years na bihira tayo nagkakwentuhan, I’ve been through a lot of things. I even through a lot of problems in our relationships. Pero ni minsan indi kita nakalimutan. Naikwento ko na din lahat ng ngyari sa akin sa mga panahon na indi ikaw ang kasama ko. They help me to become a better person, a better person na nakikita mo ngayon. Those people na nakasama ko sa past ko is masasabi kong marami din naman naturo sa akin, mga bagay na dapat ko tandaan. Mga bagay na tama at mga bagay na mali. Pero sa point na toh, alam ko na my pinasok akong mali. Dati, I always insist, I always reject those people na gustong maging number one sa buhay ko for the simpliest reason alam ko kasing masakit maging number one kahit indi ko pa nasusubukan noon. But now, here I am facing the reality na “ako ang minahal mo”.
Before.. bago ko pasukin ung relasyon na meron tayo ngayon. I always say “ano naman kung siya ang bf ko ngayon, ako pa din naman kaya ang first boyfriend mo” I was so brave enough to say it. Pero ngaun still kaya ko pa din naman sabihin pero less na ung pagiging brave ko kasi baka may bigla nalang sumagot at sabihing “ano naman kung ikaw ang una, ano ka nalang ngaun..?” and I would really feel guilty by then. One time nasabi ko pa nga na “binabawi ko lang kung ano ba talaga ang para sa akin” pero alam mo po mahirap din pala talaga. There are times na gusto ko na umatras, sa maraming dahilan. Una, ayoko makasira ng relasyon, pangalawa ayokong masaktan, pero everytime sinasabi mo na ako ang mahal mo, kayanin ko ang masaktam dahil sapat na ang ikaw. Wala akong magawa, kasi indi ko din kaya na mawala ka. Kaya here I am kahit gaano kahirap, pilit akong lumalaban, nagtitiwala na magiging masaya din tayo totally.
I thank Dad Kram and Mom Gee for helping me to be with you again. Kung hindi dahil sa kanila, wala pa din naman tayo ngaun eh. If you would ask me what do I really feel for you, I would say na mahal na mahal kita. And walang makakapag pabago nun. Sabi ko nga almost years man akong naghintay, walang nabago sa ano man ang nararamdaman ko para sayo. If God didn’t gave us this chance today, willing pa din akong maghintay kasi mahal kita. If you would ask me what do I feel right now, I would say na masaya ako, kuntento na ako. Kuntento na ako na nakakasama kita, nakakausap. Kasi sa sitwasyon natin ngayon, indi lahat ng bagay pwede. Minsan kailangan pa din natin mag-ingat. Pero kahit ganun, masaya ako kasi nandyan ka..
Pero minsan, kapag naiisip ko ung totoong sitwasyon. Nalulungkot ako. Naiisip ko, totoo palang lugi ako sa sitwasyon. Pero ayokong magreklamo kasi pinili ko to, ginusto ko kung ano ung pinasok ko. Pero habang tumatagal, kahit pala sabihin na okay lang ako, masakit pa din pala. There are instances na nagbibigay ako ng advice sa iba, ang galing-galing ko daw pero minsan natitigilan nalang ako kasi namamalayan ko nalang nasasaktan na din pala ako. One of the advice na binitiwan ko “ Kailangan alam mo ung limitations mo, dapat alam kung san ka dapat lumugar. Dapat magtira ka pa din ng para sa sarili mo kasi indi lang umiikot ang mundo nya lalo na my mga taong kukunin ka sa akin. Enjoy mo lang lahat habang kasama mo sya ‘coz every moment counts. Dahil kapag hindi ikaw ang kasama nya mas masakit pala.” Giving that advice tinamaan talaga ako ng sobra. Realizing na nasasabi ko un kasi un na ung nararamdaman ko…
There are times na natitigilan ako kapag naiisip ko si “PE, MD, JPL”..naiisip ko paano ko kaya mababawi si luv sa kanila. Paano ko kaya matatapatan ung mga momments na hindi ko kayang maibigay. Kapag naiisip ko ung para akong unti-unting nawawalan ng pag-asa. Minsan indi ko na alam kung saan ko nakukuha ung lakas ng loob para hindi umiyak. But each passing day na nakakasama kita, lalo kitang minamahal. Pero mapapaisip nalang ako, sinasabi ko sa sarili ko na “jhet ung limitations mo wag mo kalimutan”. May mga time na umiiyak ako una kasi nahihirapan ako and pangalawa nasasaktan ako. Kapag magkakasama tayo at katext mo sya, kahit nagpapaalam ka at pumapayag ako indi ko madeny na ngseselos ako nun una akala ko normal lang un kasi alam ko na mga ka friends (FB World) and my responsibilidad ka sa kanila. Pero habang tumatagal… masakit na pala. Minsan gusto na kitang ipagdamot sa kanila pero hindi ko magawa kasi alam kong indi pwede ung gusto ko. Minsan iniisip ko din na paano kung sila “PE, MD, JPL” ang nasa kalagayan ko siguradong magiging mahirap din para sa kanila. Lalake din ako kaya alam ko kung ano yung pwede nilang maramdaman kung sila yung nasa katayuan ko. Kaya kahit ang hirap-hirap, kahit masakit hinahayaan kita na pumunta sa kanila. Iniisip ko na lang indi lang ako ngsasakripisyo, ikaw din naman. Everytime you went there bumibigat ung pakiramdam ko, pakiramdam ko magkakasakit talaga ako. Indi ako makatulog kakaisip ng mga bagay-bagay. Pero aun, cge pa din ako. Okay lang pa din lahat. Pero itong huli indi ko na talaga kinaya..indi ko mapigilan indi umiyak. Ang sakit na pala. Everytime na sinasabi mo sakin na “Sorry luv, kailangan lang talaga” okay nalang ang kaya ko isagot kasi naiiyak na ko. And everytime sinasabi mo sa kin na “kayanin natin to luv ha” umiiyak na talaga ko kasi nasasaktan ako. Minsan iniisip ko din, kailangan ko bang mainggit sa kanila? Pero wala naman ako maisip na dahilan para mainggit sa kanila. Kung iisipin ko mukhang mas nakakalamang naman ako sa kanila, un nga lang sa mata ng tao sila pa din ang tama. Kahit indi sila gusto ng family mo, sila pa din ang tama. Sinasabi ko po para lang alam mo. Pero wag ka mag-alala kakayanin natin to tulad ng promise ko sayo….
Sa ngaun, indi po kita mamadaliin sa lahat ng bagay. Nandito lang ako para sayo. Para sa atin dalawa. Gusto ko lang po malaman mo na mahal na mahal po kita. And hindi po magbabago un kahit na ano pang mangyari. Kung ano man po ung nagagawa mo para sa akin, salamat po. Indi na ko hihiling ng higit pa dun kuntento na po ako sa mga bagay na meron tayo sa ngayon. Sa mga times na nakakasamaan tayo ng loob, sana tulad ng dati pagusapan po natin para indi na lumaki. Wag na wag ka pong magbabago. Tulad po ng lagi mo sinasabi sakin wag po tayong bibitaw. And sana wag mo po ko iiwan kasi never kitang iiwan. Kayanin po natin dalawa to ha…PROMISE!
I love you po…
Happy First Monthsary! Luv from Jhet <3 <3 <3
